9 Temmuz 2015
Veda için vakit buldum sevgili dostlar. Cumartesi sabah Norveç’e gidiyorum. Muhtemelen hayatımın en önemli yolculuğuna çıkıyorum. Sırtçantası, keman ve baş parmağımla beraber kuzeye, yani gerçeğe doğru gidiyorum. Bir hikaye yaratmak için yola çıkıyorum. Belki ilk yol romanına bir son yazmak,özleri toplamak ve mücadeleyi hissetmek için gidiyorum.Cebimde dört beş gün dayanabilecek kadar para, çantamda birkaç günlük yiyecek var. Çantanın son ağırlığı 15 kg ve bu beni çok zorlayacak. Vahşi doğada kamp yapıp otostopla ilerleyeceğim. Bir nicel kuzey enleminin olasılıkların dışında bana anlatacaklarını merak ediyorum. Kuzey kutup dairesinden geçip en kuzeydeki şehir Tromso’ya 17 günde varmaya çalışacağım. Başıma nelerin geleceğine dair en ufak bir fikrim yok ve artık bunun üzerine düşünmüyorum. Yola ve getireceklerine güvenmekten başka bir seçeneğim yok. Tromso’dan İzlanda’ya kalkan bir uçağım var şans eseri otobüs parasına bulduğum bu uçak beni gezegenin üzerinde benim için farklı bir kıta olan adaya götürecek. Orada da kamp ve otostopla ilerlemeye çalışacağım. Param bir süre sonra tükeneceği için gerçek bir maceraya olan açlığım beni sarıyor. Bu gezi benim için 21’in kutsal yolculuğu olarak 21’i ayrıştırmış, biricikleştirmiştir. Çantanın fazla ağır olmasından başka beni endişelendiren bir şey yok. Herhangi bir korkum yok ve yolculukta tek başımayım. Eminim ki bundan önceki yolculuklarda olduğu gibi yalnız kalmayacağım, çok fazla insanla tanışmam olasıdır. Ölüm olasılığının şimdiye kadar en yüksek olduğu bu yolculukta beni merak etmeyin. Başımın çaresine bakarım.
Kutsal, kutsal, kutsal! Doğanın özgünlüğü, Kuzey Işığı ve getirdikleri kutsal! Yaşamın her küçük parçası, bu coşkuyla delirenler kutsal! Bütün yitik baş parmakların buğusu ve temiz şapka gölgeleri kutsal! Nefesin soğukluğu ve sırtçantasının bütün sahip olunanı taşıması kutsal! Kesinsizlikler ve yolun sonunu görememek kutsal!
Bir ay boyunca internete ulaşabileceğimi ulaşsam da buraya girebileceğimi sanmıyorum. twitter’da yazarım günlük şeklinde, girebilirsem.
( twitter.com/doguskokartti )
Bir yol uzarken izlenen çizgilerin dışında, aydınlık teninize yerleşir; gün batar.
Ben müziği kuzeye götürüyorum. Aslında sayfalarca söyleyebileceğim şey var fakat buna gerek yok. Hayatta kalırım ya da kalamam bu çok önemli değil. Dünya’ya ve kendinize iyi bakın. Güzel şeyler asla ölmez. Bir dostumun söylediği gibi, Kuzey asla unutmaz.
Jack, yine başardın kafir.
Haydi eyvallah.
Yodelayihu!
