26 Temmuz 2015
Dostlar, Norveç rotasının sonundaki Tromso’ya bu akşam vardım. Geride kalan günler içinde o kadar inanılmaz şey oldu ki bunların hepsini anlatmam için üc dört saat yazmam lazım, bunun için cok yorgunum. Trondheim’den kuzeye ve dahasına gittim. Bütün muhteşem Lofoten’i ve balinaları gördüm. Adalarda elli Fransız, iki Belçikalı bir Türk kamp yaptık. O iki Belçikalı herif hayatımdaki en önemli dostlarımdan artık. Dort saat boyunca keman ve gitar çaldık. Ucumuzun etrafinda toplanan elli fransiz gecenin sonuna kadar alkisladilar bizi ve cogunlukla dogaclama sacmaladik. Bağırıp çağırdık. Hiç batmayan güneşle beraber muhteşem bir geceydi. Daha pek çok şey. Yolun getirdiği Polaklar, Italyanlar, Hollandalilar, Iraktan, Fransadan, Almanya, Vietnam,Irak, Isvec, Kanada, Brezilya’dan tanıştığım onlarca insan, vakit geçirdiğim Norveçli mükemmel insanlar, Amerikalılar, beni arabalarına alan dört yüzden fazla Norveçli hepsi aklımda ve anlatılmayı bekliyor. Bunların hepsini anlatmaya çalışmayacağım şimdilik. Ama bugün benim en şanslı günümdü. Sabah dağcılarla kamp yaptığımız alandan otobana çıkmak için otostop çektiğim araba bana dört saatlik bir sürüş verdi ve tromso yolunun yarısını onunla geldim. Ve bu ‘sign’ i hazırlayıp gösterdiğim üçüncü arabada iki afgan genç vardı. Cok fazla şeyden konuştuk. Ikisi de savaştan kaçıp Norveç’e gelen cocuklardi, ikisinin de geride bir ailesi yoktu. Onlar adam gibi adamdılar. Bana üç saatlik sürüş verdiler ve bütün israrlarima ragmen kalan iki saatlik yol için otobüs ısmarladılar. Istanbul’da kesin bir buluşma için anlaştık.
‘Bunu yapmak zorunda değilsiniz, ben otostop çeker giderim.’
“Brother(kardeşim) Doğuş, seni çok sevdik biz artık önemli dostlarız, bizim aramızda bunların lafı olmaz.”
Bütün otobüs yolculuğu boyunca bu Afgan adamları düşündüm. Insan hep insandir.
Simdi Norveçli muhteşem bir herifin misafiriyim. Birlikte satranç oynayıp rock müzik hakkında tartışıyoruz. Burada Izlanda için bir iki gün hazırlanacağım.
-su an iki Norveçli süper herifle 2005 Galatasaray maçını konuşuyoruz :D-
Bugünün sonunda. Norvec’i karış karış dolaşıp Kutuplar’ın başkenti Tromso’ya gelmekten dolayı mutluyum. Burada güneş hala tepede. Kutsal Kuzey Işığı! Ve coğrafyada el degmemislik ilk gözüme çarpan şey. Gezegenin ilk oluştuğu donemlerdeki gibi. Kutup dairesinin içinde yaklaşık 70. Enlemdeyim. Yani Kutuplardan hepinize selamlar. Her şeyi anlatacak kadar enerji bulamadım çok fazla şey var daha sonra ve Izlanda’dan sonra yine anlatacaklarım olacak.
